Sporen van de slee

Er is drama en spanning voor iedereen, en elk hoofdstuk eindigt met een soort feitenkader dat de afzonderlijke onderwerpen helemaal bijwerkt, zodat je hoofdstuk voor hoofdstuk kunt meenemen in onze hectische, digitale wereld — of, zoals ik, gegrepen kunt worden en het in één ruk uitleest. – Eleonora Johansen in Sydgrønlands-avisen Kujataamiu 

Een man hoeft niet meer te bezitten dan er op een hondenslee past. Maar Ivars Silis maakt graag ruimte, zodat er ook plek voor jou op de lading komt wanneer hij over zijn schouder terugkijkt op de slee-sporen van zijn leven. Een meeslepend zigzag dat langs ijspegels slingert en oplicht van warmte en geluk.

Silis’ herinneringen beginnen in een vluchtelingenkamp op Amager en met een reeks vrolijke Kopenhagencapriolen, voordat de jonge man met een ingenieursdiploma op zak in 1964 naar Groenland vliegt. Na drie jaar als geofysicus laat hij de klimaat tabellen voor wat ze zijn, laadt zijn slee met een geweer en een camera en gaat mee met Inuit-berenjagers. Dat werd het begin van een lange carrière als jager, fotograaf en expeditieman in Arctische gebieden, maar ook met uitstapjes naar warmere continenten en naar Letland, waar zijn wortels liggen.

In dit boek ontmoeten we enkele van zijn vrienden: grootjagers, gepassioneerde biologen, gedurfde piloten, cynische redacteuren, gekke miljardairs en pufvende walrussen.

Groenland is al een halve eeuw het thuisland van Silis, en hij heeft alle duizelingwekkende veranderingen aan den lijve ondervonden. Welke kant zal Groenland nu kiezen, nu de opwarming van de aarde het ijs onder de poten van de ijsbeer doet smelten en 's werelds grootste eiland echt in het vizier van de grootmachten is gekomen?

Gebonden, 304 pagina's.